มาเรีย โบโรดาโกว่า ถูกตัดออกจากทีม

หลังจากเห็นหน้ากันหยกๆกับศึก World Grand Prix 2013 ที่กรุงเทพฯไปไม่นาน มาเรีย โบโรดาโกว่า (Maria Borodakova Borisenko) ถูกตัดออกจากรายชื่อทีมชาติไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนรัสเซีย จะเห็นว่าไม่มีเธอในการเข้าร่วมแข่งขันชิงแชมป์วอลเลย์บอลหญิงภูมิภาคยุโรป 2013

"ฉันโทรไปถามผู้จัดการของทีม เค้าบอกฉันว่าฉันไม่มีรายชื่ออยู่ในการเก็บตัวครั้งนี้ วันนี้ฉันเพิ่งโทรหาหัวหน้าโค้ชและถามเหตุผลกับเขา เขาบอกว่าสถานะของฉันไม่ควรเป็นตัวสำรองอีกต่อไป ใน WGP ฉันไม่ค่อยได้มีโอกาสลงไปเล่น ราวกับว่าโค้ชต้องการให้โอกาสผู้เล่นคนอื่นบ้าง บางทีเวลาสำหรับทีมชาติของฉันคงจะผ่านไปแล้ว ฉันพยายามอย่างมากในทุกๆการฝึกซ้อม ออกกำลังกายและทุ่มเทให้กับวอลเลย์บอล"

ส่วนโค้ชกล่าวชื่นชมเธอว่า "เธอเป็นผู้เล่นที่มีประสบการณ์สูงจึงไม่จำเป็นต้องมานั่งสำรอง Anastasia Shlyakhovaya และ Irina Zaryazhko สามารถทำหน้าที่ได้ดีในฐานะตัวบล็อกอยู่แล้ว" สรุปก็คือมีคนมาแทนที่เธอไปแล้วนั่นเอง ทีมชาติอื่นต้องใช้เวลาปั้นผู้เล่นใหม่อย่างยากลำบาก ส่วนรัสเซียไม่ต้องรอผลัดใบพี่เค้าเล่นเด็ดใบทิ้งกันดื้อๆเลย ถ้าปี 2016 ไม่มี Sokolova และ Gamova สองเทพมือตบ ก็กรุณาอย่าแปลกใจหาใหม่ได้โค้ชการันตี กระนั้นก็ยังสามารถคว้าแชมป์ยุโรปปีล่าสุดไปได้ สุดยอดจริงๆวอลเลย์บอลหญิงรัสเซีย 

เชิญชม Thailand - Russia WGP 2013

แปลจาก
http://www.volleywood.net/volleyball-related-news/volleyball-news-europe/russia-cuts-maria-borodakova/

หลางผิงคือกุญแจสู่ความสำเร็จของทีมจีน - สเตซี่ ไซโกร่า

สเตซี่ ไซโกร่าอดีตลิโบโร่ทีมชาติสหรัฐอเมริกา ผู้เคยเป็นส่วนหนึ่งในทีมที่คว้าเหรียญทอง WGP สองครั้ง เธอนึกย้อนถึงสมัยที่หลางผิงคุมทีมสหรัฐอเมริกาและเธอชื่มชมโค้ชของเธอว่า

"จีนและญี่ปุ่นทำได้ยอดเยี่ยมจากการที่ไม่แพ้ใครเลยในรอบแรก มันแสดงให้เห็นถึงศักยภาพ การเตรียมตัวและเล่นตามแผนได้ดี ฉันคิดว่าพวกเธอพร้อมสู้ทั้งร่างกายและจิตใจ ควรระลึกไว้เสมอว่าเป็นการแข่งขันทั้งทีมไม่ใช่คนใดคนหนึ่ง สำหรับจีนแล้ว หลางผิงถือเป็นกุญแจสำคัญ เธอเคยเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมและเช่นเดียวกับการทำหน้าที่โค้ช เธอเป็นมือดีที่สุดคนหนึ่ง ทีมจีนถือว่าโชคดีมากที่ได้เธอเป็นโค้ช พวกเธอเป็นทีมที่แข็งแกร่งและฉันเชื่อว่าหลางผิงจะนำความสำเร็จมาสู่ทีม ฉันได้เรียนรู้เทคนิคหลายอย่างจากเธอ และเธอคือเหตุผลที่ฉันได้เหรียญเงินโอลิมปิกที่ปักกิ่ง"

"หลางผิงสอนให้เราทำงานเป็นทีม ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เธอศึกษาวิธีการเล่นของทีมอื่น และเมื่อเราเล่นกับทีมเหล่านั้น เราจะสามารถรู้แผนของอีกทีมได้ก่อนที่พวกเขาจะเล่นซะอีก เธอเป็นครูที่ยอดเยี่ยม พวกเรามีร่างกายที่แข็งแรง และเธอก็สอนให้เรามีจิตใจที่แข็งแกร่งเช่นกัน"

หลังจากหลางผิง เข้ามาคุมทีมชาติใหญ่ วอลเลย์หญิงจีนก็ถูกคาดการณ์กันว่าจะกลับเข้าสู่ยุคทองอีกครั้ง จีนสามารถเอาชนะไทยคู่แค้น 3-0 ได้ทั้งสองครั้งในแมตช์อุ่นเครื่องที่จีน เอาชนะญี่ปุ่นในรอบสุดท้ายของ WGP 2013 แบบหืดจับ 3-2 เซ็ต เก็บอันดับที่สองไปครอง แต่ก่อนหน้านั้นในรอบทั่วไป พวกเธอสามารถรักษาสถิติด้วยการไม่แพ้ทีมใดเลย ดูเหมือนว่าหนทางลูกยางหญิงของจีนจะสดใส แต่แล้วพวกเธอก็พลาดท่าเสียโอกาสเข้าชิงชนะเลิศชิงแชมป์เอเซียให้กับทีมไทย 3-2 เซ็ต ดูจะยังไม่หนักพอ พวกเธอแพ้เกาหลีใต้แบบหักปากกาเซียนไป 3-2 เซ็ต ทำเอาหลางผิงเสียรางวัดไปพอตัว แต่นี่ยังไม่จบ มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น จากนี้ไปยังมีรายการ World Championship, World Cup และ Olympic Game รออยู่ เราคงได้แต่เฝ้ารอดูว่าหลางผิงจะพาทีมไปสู่หนทางไหน

แปลจาก
http://www.fivb.org/viewPressRelease.asp?No=42015&Language=en

ดูกันชัดๆ! ด้วยระบบภาพช้า (Challenge System)

World League (รายการแข่งขันของผู้ชายเทียบคล้ายๆกับ World Grand Prix ของผู้หญิง) ปีล่าสุดได้นำเทคโนโลยีใหม่เข้ามาสู่การแข่งขัน ด้วยระบบภาพช้า (Challenge System) ที่จะช่วยการตัดสินเกิดความเป็นธรรมมากยิ่งขึ้น

ถ้าเกิดใครได้ติดตามชม World Grand Prix 2013 รอบสุดท้ายที่ญี่ปุ่น จะพบว่ามีระบบการตัดสินเพิ่มเติมก็คือระบบภาพช้า ซึ่งกล่าวได้ว่ารายการนี้เป็นรายการแรกที่นำมาใช้กับวอลเลย์บอลหญิง สำหรับวอลเลย์บอลชายนั้น เริ่มใช้แมตช์คู่ระหว่างโปแลนด์ และสหรัฐอเมริกาในรายการ World League

สาเหตุเริ่มมาจากการเล่นวอลเลย์บอลทีมชาย ที่เล่นกันดุดัน ตบแรงและเร็ว ปกติแล้วไลน์แมนจะบอกว่าลูกนั้น ออก ลง หรือโดนร่างกายผู้เล่น กรรมการคนที่สองช่วยดู แต่กรรมการคนที่หนึ่งมีสิทธิชี้ขาด อย่างไรก็ตามมีการประท้วงกันบ่อยมาก โดยเฉพาะลูกปลายเส้น หรือลูกทัชที่ไม่เปลี่ยนทิศ ต่างฝ่ายต่างคิดว่าตัวเองถูก เห็นได้ว่ากรรมการหนึ่ง World League นี่จะออกแนวดุๆโหดๆอยู่เหมือนกัน เพราะต้องเอานักกีฬาทั้งสองทีมให้อยู่ ในขณะเดียวกัน จำพวกคู่หลักๆอีโก้สูงด้วยกันทั้งคู่ก็ชอบทะเลาะกันหน้าเน็ต ทำเอาแฟนๆวอลเลย์แอบลุ้นว่าได้ดูวอลเลย์บอลโลกแล้วจะได้ดูมวยโลกเป็นของแถมด้วยหรือไม่ ระบบภาพช้าจะช่วยให้เกมตัดสินเกิดความเป็นธรรม และลดแรงกดดันของกรรมการไปได้ด้วย

มาดูกฎของระบบภาพช้ากัน กรณีที่กรรมการตัดสินแล้วทีมเกิดความสงสัย
1. กัปตันของทีมเป็นผู้เดียวที่สามารถร้องขอให้ดูภาพช้าของวิดีโอได้ แต่ต้องกระทำก่อนจะเริ่มต้นคะแนนต่อไป และหลังจบจากการตัดสินของคะแนนนั้นแล้วไม่เกิน 5 วินาที (คือเล่นๆอยู่ เห็นอีกทีมฟาวล์แล้วจะหยุดเล่นทันทีเพื่อดูภาพช้าไม่ได้ ต้องเล่นให้จบก่อนแล้วค่อยร้องขอ)
2. แต่ละทีมสามารถร้องขอได้สองครั้งต่อเซ็ท ถ้าทีมที่ทำการร้องขอเป็นฝ่ายถูกจะไม่เสียสิทธิการร้องขอ แต่ถ้ากรรมการตัดสินถูกแล้วจะโดนตัดไปหนึ่งสิทธิทันที
3. กรรมการคนที่หนึ่ง(ผู้ตัดสินหลัก) จะสามารถเรียกขอดูวิดีโอกี่ครั้งก็ได้
4. สามารถทำการร้องขอจากข้อสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดังนี้
- ลูกสัมผัสพื้นภายในหรือภายนอกเส้น
- บอลโดนเสาอากาศ
- ร่างกายนักกีฬาสัมผัสกับเสาอากาศหรือเน็ต
- การเหยียบเส้นขณะเสิร์ฟ, เหยียบเส้นสามเมตรจากการกระโดดตบจากแดนหลัง และการยื่นเท้าออกมาเกินแดนตัวเอง
- ตำแหน่งเท้าของลิเบอโร่ขณะรับลูก
กรณีที่ทีมทำการร้องขอในเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกันเลยกับที่กล่าวมา กรรมการคนที่หนึ่งมีสิทธิปฏิเสธการร้องขอหรือแม้แต่กล่าวตักเตือนว่าทำให้การแข่งขันช้า กรณีที่กรรมการรับคำร้อง จะทำการเป่านกหวีดและผายมือทั้งสองข้างไปที่โต๊ะผู้ให้คะแนน ในขณะที่ทำการดูวิดีโอ นักกีฬาทั้งสองทีมยังจะต้องยืนอยู่ภายในสนาม
5. กรรมการตัดสินคนที่สองมีหน้าที่ออกจากสนามเพื่อดูภาพช้า และภาพช้านั้นต้องถูกนำขึ้นมอนิเตอร์ให้ทั้งสองทีมและผู้ชมเห็น
6. หลังจากดูแล้ว กรรมการคนที่สองจะส่งสัญญาณให้กรรมการคนที่หนึ่งว่าใครเป็นฝ่ายได้แต้ม
7. กรณีที่ดูภาพช้าแล้วไม่สามารถตัดสินแต้มนั้นได้ คำตัดสินของกรรมการที่หนึ่งถือว่าเป็นอันสิ้นสุด ทีมที่ร้องขอไม่เสียสิทธิ

สำหรับกรณีแรกของการแข่งขันเกิดขึ้นกับแมตช์ของทีมชายรัสเซียและแคนาดา จากลูกเสิร์ฟของ Nikolay Apalikov ซึ่งกรรมการตัดสินว่าออก แต่การร้องขอดูภาพช้าถูกใช้และกลับกลายเป็นฝ่ายรัสเซียได้คะแนนในเกมนั้น รัสเซียเจ้าของเหรียญทองโอลิมปิก กลับมาแพ้อย่างไม่น่าเชื่อให้กับทีมแคนาดา 2-3 เซ็ตในรอบจัดอันดับ ทำให้ได้ที่สองของสายไปเจอกับอิตาลีที่หนึ่งของอีกกลุ่ม ซึ่งรัสเซียก็สามารถเอาชนะทั้งอิตาลีในรอบรองและบราซิลในรอบชิงชนะเลิศ คว้าแชมป์รายการนี้ไปได้ อารมณ์ประมาณ คู่ไทย-คาซัคเลยนะ

เชิญชม

แม้ว่าจะเป็นจุดเริ่มต้น แต่ระบบนี้ได้รับคำชมที่ค่อนข้างมาก โดย Andrea Zorzi อดีตนักกีฬาทีมอิตาลีในตำนานชื่นชมว่า "ระบบมันง่ายมาก ไม่ใช้เวลานานในการติดตั้ง น่าเชื่อถือและวิธีการตรวจสอบก็รวดเร็ว กรรมการคนที่สองแค่เดินออกไปถามคนที่กำกับกล้องอยู่เท่านั้น"

"ความสนุกของการดูวอลเลย์บอลคือความเป็นไปได้ของทุกคะแนนที่คุณรู้สึกได้ ด้วยระบบนี้เราสามารถกำจัดพื้นที่ของความไม่ชัดเจนออกไปได้"

เรียบเรียงจาก

http://www.fivb.org/EN/ePublications/Volleyworld/2013/English/08/#19/z
http://www.fivb.org/viewPressRelease.asp?No=40897&Language=en

ทีมวอลเลย์บอลสาวไทยคว้าแชมป์ Asian Senior Women’s Championship

ทีมเจ้าภาพสาวไทยคว้าแชมป์ Asian Senior Women's Volleyball Championship หลังจากทำผลงานได้ยอดเยี่ยมเหนือมหาอำนาจลูกยางเอเซียอย่างญี่ปุ่น ท่ามกลางผู้ชมกว่า 6000 รอบสนามของชาติชายฮออล์ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ทีมวอลเลย์บอลสาวไทยเคยสามารถเอาชนะทีมวอลเลย์บอลจีนได้เมื่อปี 2009 และคว้าแชมป์รายการนี้ได้ครั้งแรกที่ฮานอย ประเทศเวียดนาม

การเอาชนะสามเซ็ตรวด (25-22, 25-18, 25-17) กับทีมอันดับสามของโลกและเหรียญทองแดงโอลิมปิกเมื่อปีที่ผ่านมา ไม่เพียงเป็นการคว้าแชมป์รายการนี้เป็นครั้งที่สองเท่านั้นแต่ยังกรุยทางสู่การแข่งขัน World Grand Champion Cup ซึ่งญี่ปุ่นจะเป็นเจ้าภาพในเดือนพฤศจิกายน นอกจากนี้ยังได้สิทธิเข้าร่วม World Grand Prix 2014 และ AVC 2014 อีกด้วย

ทีมไทยเคยพบกับญี่ปุ่นมาก่อนหน้านั้นครั้งหนึ่งแล้ว ในรอบแข่งแบบพบกันหมด ซึ่งครั้งนั้นทีมไทยสามารถคว้าชัยชนะด้วยคะแนน 3-1 เซ็ต โดยนักกีฬายังเป็นชุดเดิมกับสมัยปี 2009 ได้แก่ อรอุมา สิทธิรักษ์, วิลาวัณย์ อภิญญาพงศ์, ปลื้มจิต ถินขาว, นุสรา ต้อมคำ, มลิกา กันทอง และลิเบอโร่ วรรณา บัวแก้ว เสริมทีมด้วยนักตบหน้าใหม่อย่างทัดดาว นึกแจ้ง

ทีมไทยอาศัยการผสมผสานระหว่างการตบลูกที่เฉียบคมจากหัวเสาของวิลาวัลย์และการกระโดดเสิร์ฟอันทรงพลังของอรอุมา รวมถึงการบล็อกจากนุสราและปลื้มจิตเอาชนะไปได้เซ็ตแรก 25-22 คะแนน 

หลังจากเสียเซ็ตแรก ทีมญี่ปุ่นซึ่งเอาชนะไทยสองครั้งในปีนี้พยายามรวบรวมความมั่นใจเอาชนะทีมเจ้าบ้านและเสียงเชียร์อันกึกก้องสนามที่เอาใจช่วยทีมของพวกเขา อย่างไรก็ตามทีมไทยยังคงรักษาการเล่นที่ยอดเยี่ยมเอาไว้ได้เหมือนเดิม ทีมญี่ปุ่นล้มเหลวจากลูกตบอันทรงพลังของ คิมูระ ซาโอริ และมิยุ นาโอกะไม่สามารถเจาะผ่านเกมรับของไทยไปได้ ไทยเอาชนะไปได้ในเซ็ตถัดมา 25-18 คะแนน

ในเซ็ตที่สาม นากาโอกะซึ่งมีอาการเหนื่อยล้าถูกเปลี่ยนตัวออกแทนที่ด้วยยูกิโกะ อิบาตะ ทีมญี่ปุ่นดูมีอาการเหนื่อยอ่อนและเกิดความผิดพลาดมากขึ้นเรื่อยๆ ทีมไทยยังคงรักษาความสม่ำเสมอเอาชนะเซ็ตสุดท้ายไปได้ 25-17 คะแนน

จบเกมคู่นี้ อรอุมาทำคะแนนสูงสุด 17 คะแนน จาก 38 ครั้ง วิลาวัลย์ตามมาที่ 12 คะแนน มลิกาได้คะแนนบล็อคสูงสุด 3 คะแนน ซาโอริทำคะแนนสูงสุด 10 แต้มให้ทีมญี่ปุ่น ในขณะที่นากาโอกะทำได้ 8 แต้ม

หลังจากเอาชนะทีมสาวไทยกระโดดด้วยความดีใจ สวมกอดซึ่งกันและกัน เดินไปข้างหน้าที่นั่ง VIP ก้มกราบลงกับพื้น จากนั้นจับมือที่บ่าของกันและกันเต้นรอบเป็นวงกลมก่อนจะวิ่งโบกมือไปรอบๆสนาม

"ผมภูมิใจมากที่ทีมสามารถคว้าแชมป์เอเซียเป็นครั้งที่สองได้ ผมขอบคุณญี่ปุ่นที่เล่นกับเราอย่างเต็มที่ ลูกทีมของเราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากการแข่งขันครั้งนี้ เป็นเรื่องยากทุกเกม แต่ทีมของผมทำดีที่สุด เราแพ้ให้กับคาซัคสถานในวันแรกและเราพยายามปรับปรุงมากขึ้นหลังจากนั้น ความพยายามของเราบรรลุผล ราวกับปาฏิหารย์ เราแพ้ในวันแรกที่นี่แล้วกลับออกมาอย่างผู้ชนะในวันสุดท้าย" โค้ชของทีมไทยกล่าวต่อว่า "เราจะเริ่มเตรียมตัวสำหรับ World Grand Champions Cup หลังจากนี้เราจะให้นักกีฬาได้พักผ่อน และเดินทางไปเล่นตามลีกต่างประเทศ ก่อนจะรวมตัวกันอีกครั้งเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันในช่วงเดือนพฤศจิกายน ผมคิดว่าเราเดินมาถูกทางแล้ว เราเรียนรู้อะไรหลายอย่างจากทีมเอเซียเหล่านี้ และผมขอชื่นชมลูกทีมสำหรับความพยายามในการเรียนรู้จากข้อผิดพลาด" 

คู่ก่อนหน้า ทีมจีนพบกับเกาหลีใต้ โค้ชแห่งตำนานอย่างหลางผิงสามารถพาลูกทีมนำไปก่อนได้สองเซ็ตแรก 25-13 และ 25-17 จากนั้นคิม ยอง คุง พาทีมเกาหลีใต้กลับสู่ความยิ่งใหญ่อีกครั้ง ในขณะที่ฝั่งทีมจีนกลับทำพลาดเองบ่อยครั้งมากขึ้น จนสามารถเอาชนะในสามเซ็ตที่เหลือได้ด้วยคะแนน 25-21, 25-23 และ 15-11 คว้าอันดับสามไปครอง คิม ยอง คุงทำได้ 33 แต้ม จาก 79 ครั้ง ในขณะที่ทีมจีน ฮุย รูชี่ ทำได้สูงสุด 21 แต้ม

หลังจากการแข่งขัน หัวหน้าโค้ชหลางผิง เดินออกจากสนามไปอย่างผิดหวัง และปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์ อย่างไรก็ตามนักข่าวจีนที่พูดภาษาอังกฤษได้คนหนึ่งกล่าวว่า "ฉันได้มีโอกาสสัมภาษณ์กับเธอ เธอบอกว่าจีนมีข้อเสียในเรื่องบอลแรก และบอลรับ ลูกทีมของเธอเหนื่อยล้าจากการเล่น 5 เซ็ตกับทีมไทยเมื่อวาน นักกีฬาบางคนนอนไม่หลับ หลังจากสองเซ็ตแรก ซูถิงเดินมาบอกโค้ชว่าเธอเหนื่อยเกินไป โค้ชจึงเปลี่ยนตัวเธอกับหวังยี่เหมย"

สำหรับการแข่งขัน FIVB World Grand Champions Cup จะจัดขึ้นที่ญี่ปุ่น รายการนี้จัดขึ้น 4 ปีครั้ง ประกอบด้วย 6 ทีม ได้แก่

ญี่ปุ่น : เจ้าภาพ

สหรัฐอเมริกา : แชมป์ทวีปอเมริกาเหนือ

บราซิล : แชมป์ทวีปอเมริกาใต้

ไทย : แชมป์ทวีปเอเซีย

รัสเซีย : แชมป์ทวีปยุโรป

และจะมีอีกทีมที่ได้รับการคัดเลือกจาก FIVB ให้เข้าร่วมแข่งขันในภายหลัง แต่หลายกระแสเดาเอาว่าคงไม่แคล้วเป็นเกาหลีใต้ แต่ก็ไม่แน่เสมอไป อาจจะเป็นจีนก็ได้ ที่จริงควรมีแชมป์จากแอฟริกาด้วยน่าจะดี เพราะเคนย่าเพิ่งได้แชมป์ไปหมาดๆ ดูจากรายชื่อทีมที่เข้าร่วมแล้วได้บรรยากาศประมาณ World Grand Prix รอบสุดท้าย เรียกว่าให้สาวไทยได้ชิมลางกันก่อนโอลิมปิก เพราะฟอร์มแบบนี้คงไม่ต้องกลัวหน้าไหนอีกแล้ว

จริงไหม?

แปลจาก

http://www.fivb.org/viewPressRelease.asp?No=42884&Language=en

ทีมชาติบราซิลกับเครื่องบินชั้นประหยัด

เสียงลือเสียงเล่าอ้างมาแต่ไกล สำหรับเหตุการณ์ทีมวอลเลย์บอลสาวบราซิลเดินทางเข้าร่วมการแข่งขัน Women's South American Volleyball Championship 2013 ที่เมืองอิคา ประเทศเปรู เพราะเมื่อพวกเธอขึ้นไปเห็นที่นั่งเครื่องบินชั้นประหยัดก็ถึงกับต้องผงะ

"มันแย่มากที่เราจะต้องเดินทางในสภาพแบบนี้ พวกเราเป็นนักกีฬาเหรียญทองโอลิมปิก นั่นยังไม่เพียงพออีกหรอที่ทางสมาคมของเราจะจัดการให้มันดีกว่านี้? พวกเขาไม่สนใจความต้องการของพวกเราเลย"

ตอนแรกคุณอาจจะคิดว่าสาวๆทีมนี้นอกจากจะจุดตบสูงแล้วยังหัวสูงอีก แต่พวกเธอก็ได้ถ่ายภาพพิสูจน์ความคับแคบของที่นั่งเพื่อยืนยันว่ามันลำบากจริงๆนะ ดังภาพ

จากภาพจะเห็นได้ว่าชีล่า คาสโตร(Sheilla Castro) ส่วนสูง 186 เซนติเมตร นั่งพิงเบาะแล้วเข่าชนกับพนักพิงคนหน้าแทบพอดิบพอดี แทบจะไม่ต้องบอกเลยว่ามันจะลำบากขนาดไหนสำหรับมือบล็อกตัวสูงอย่างฟาบิแอนน่า และไทซ่า ซึ่งสูง 193 และ 196 ตามลำดับ หัวเข่าของพวกเธอคงจะทิ่มไปที่ก้นของคนข้างหน้าเลยทีเดียว

"ด้วยความสูง 196 เซนติเมตร ฉันรู้สึกโดนอัดเหมือนเป็นปลาซาดีนอยู่ในที่นั่ง โชคดีที่เรามีนักกายภาพบำบัดซึ่งน่าจะช่วยเรื่องเข่าของฉันได้" ไทซ่ากล่าว

นี่จะถือเป็นการตัดกำลังหรือไม่ ทีมชาติบราซิลต้องเดินทางราว 5 ชั่วโมงครึ่งบนเครื่องบินนั้น แถมยังต้องนั่งรถโดยสารต่ออีก 5 ชั่วโมงเพื่อไปที่เมืองอิคา ซึ่งเป็นสนามแข่งขัน สาวๆถือว่าโชคดีแล้วล่ะที่ไม่ต้องเจอรถโดยสารเสียจนต้องลงมาช่วยเข็นด้วย

สำหรับการแข่งขัน Women's South American Volleyball Championship 2013 จัดขึ้นวันที่ 18 - 22 กันยายน 2556 โดยมีทีมเข้าร่วม 6 ทีม ได้แก่ เปรูเจ้าภาพ บราซิล อาเจนติน่า ชิลี โคลิมเบีย และเวเนซูเอาล่า การแข่งขันจัดแบบพบกันหมด ผู้ชนะจะได้สิทธิเข้าร่วมแข่งขัน World Grand Championship 2013 ไปสมทบกับญี่ปุ่นเจ้าภาพ และรัสเซียแชมป์ยุโรปหมาดๆ ติดตามเพิ่มเติมได้ที่

http://en.wikipedia.org/wiki/2013_Women's_South_American_Volleyball_Championship

แต่ที่แน่ๆถึงแม้จะลำบาก แต่ทีมสาวบราซิลก็ประเดิมสนามด้วยการอัดชิลี 3 เซ็ตรวด (25-10 25-5 25-4) คงไม่ต้องบอกว่างานนี้ใครจะเป็นแชมป์ อะไรก็หยุดพวกเธอไม่ได้จริงๆ

เรียบเรียงจาก
http://www.worldofvolley.com/News/Latest_news/Brazil/16975/sheilla---we-deserve-better.html

ทำไมนักวอลเลย์บอลคิวบาถึงหนีออกนอกประเทศ?

คืนวันหนึ่งนักวอลเลย์บอลชายชาวคิวบา 6 คน ตัดสินใจย่องหนีจากห้องพักโรงแรมเมืองแฟลนด์เดอร์ เบลเยี่ยม ก่อนหน้านั้นพวกเขาเพิ่งได้แชมป์ Grand Champion 2001 ซึ่งเป็นรายการระดับโลกที่นำเอาแชมป์ในแต่ละทวีปมาแข่งกันเพื่อหาสุดยอดแชมป์ พวกเขาตัดสินใจทิ้งชื่อเสียง ครอบครัว บ้านและทุกอย่างไว้เบื้องหลัง ขึ้นรถไฟมุ่งสู่อิตาลี เพื่อขอลี้ภัยทางการเมือง ถูกประเทศตนเองขึ้นสถานะว่าพวกเขาเป็น "ผู้หลบหนีออกนอกประเทศ" หลังจากนั้นพวกเขาจะไม่สามารถกลับไปเหยียบแผ่นดินคิวบาได้อีกเลย

ตามกฎของ FIVB ผู้หลบหนีเหล่านี้จะถูกสมาคมประเทศของตนเองแบนจากทีมชาติ และ FIVB จะห้ามสโมสรทุกแห่งรับนักกีฬาเหล่านี้เข้าร่วมทีม หรือถ้าร่วมจะถูก FIVB ลงโทษสโมสรนั้นๆ อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไป 2 ปี สโมสรของลีกต่างๆสามารถเซ็นสัญญากับนักกีฬาเหล่านั้นได้ตามปกติ นี่ทำให้เกิดข้อถกเถียงกันอย่างกว้างขวาง เพราะนักกีฬาที่หลบหนีต้องหยุดเล่นในช่วง 2 ปีแล้วอาศัยอยู่ในประเทศอื่นโดยไม่มีรายได้ และการไม่ได้ลงแข่งขันเลยก็มีโอกาสฝีมือตก ซึ่งถือว่าเสี่ยงมาก

Leonal Marshall หนึ่งใน 6 นักกีฬาที่หลบหนี มีอนาคตที่สดใส หลังจากโดนแบนสองปี เขาเข้าร่วมกับทีมสโมสรชั้นนำของอิตาลีและตุรกี คว้าแชมป์รายการต่างๆมามากมายอย่างไรก็ตาม เพื่อนอีก 5 คน ของเขาโชคไม่ดีนัก ยังมีนักกีฬาคิวบาอีกหลายคนที่กำลังมองหาวิธีหลบหนีตามแบบรุ่นพี่กันอยู่เรื่อยๆ ดังนั้นปัจจุบันนักกีฬาคิวบาจะถูกเฝ้าอย่างเข้มงวดเพื่อป้องกันการหลบหนีในกรณีที่ไปเล่นตามยุโรป

ตามรายงานระบุว่า ในปี 1999 รัฐบาลอนุญาตให้นักกีฬาออกไปเล่นต่างประเทศได้ โดยสมาคมจะเป็นฝ่ายเจรจาค่าจ้างเอง แต่หลังจากปี 2005 ทุกอย่างก็จบ เนื่องจากนักกีฬาทีมชาติจะได้เบี้ยเลี้ยงเดือนละ 16 เหรียญ (500 กว่าบาท) กรณีที่ได้เหรียญทองจะได้ 300 เหรียญ (9000 บาท) แม้ว่ารัฐบาลคิวบาจะออกค่าสาธารณูปโภคต่างๆให้ เพราะเป็นรัฐคอมมิวนิสต์ แต่ชีวิตในคิวบาก็คงไม่ได้เจริญสะดวกสบายเท่าประเทศทุนนิยม

รัฐบาลมองว่า นักกีฬาที่ไปเล่นลีกอาชีพ จะไม่เล่นให้กับทีมชาติได้มีประสิทธิภาพเท่า เนื่องจากไม่ได้รับเงินมากพอจึงไม่มีแรงกระตุ้น รวมไปถึงอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นจากการไปเล่นลีกอาชีพ มีข่าวลือมาว่าสมาคมเก็บเงินนายหน้าค่าสัญญาลีกอาชีพที่เซ็นกับนักกีฬาไปถึง 80% แต่ก็เข้าใจได้เพราะเป็นคอมมิวนิสต์ รัฐแจกสวัสดิการทุกอย่างจึงเก็บภาษีเยอะกว่ารัฐทั่วไป ที่แน่นอนคือกฎนี้ทำให้ทีมชาติคิวบาไม่สามารถคว้าเหรียญทองในรายการระดับโลกได้อีกเลยนับแต่ปี 2005 ทั้งทีมชายและหญิง

อะไรคือสิ่งตอบแทนที่พวกเขาหรือเธอจะได้รับ? Osmany Juantorena และ Taimarys Aguero ได้รับเงินค่าจ้างเป็นอันดับต้นๆของลีกอิตาลี แต่นั่นก็ต้องแลกมาอย่างราคาแสนแพง เช่น Aguero ที่ไม่สามารถไปเยี่ยมแม่เธอซึ่งป่วยได้ โชคร้ายที่เธอกำลังเล่นให้กับทีมชาติอิตาลีในรายการโอลิมปิกที่ปักกิ่ง ปีนั้นอิตาลีจบอยู่อันดับที่ 5 ไม่ใช่ปีที่ดีของเธอเอาซะเลย "มีข่าวบอกมาว่าฉันอาจกลับไปที่คิวบาได้ แต่ไม่นานฉันก็ได้ข่าวว่าแม่ของฉันเสียไปแล้ว ฉันไม่ได้เจอเธอมาตลอด 8 ปี แต่เธอรู้ว่าฉันอยู่ข้างเธอเสมอ ฉันพยายามอย่างที่สุดแล้วที่จะกลับไป" เธอยังกล่าวอีกว่า "มันเหมือนกับมีช่องว่างกั้นเราไว้เสมอ มันไม่ใช่ความผิดของใคร ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ และถ้ามีโอกาสเราก็ต้องคว้าเอาไว้"

ปีล่าสุดมีนักวอลเลย์บอลคิวบาอย่างน้อยสองคนตัดสินใจหยุดเล่นทีมชาติในขณะที่ตนเองมีผลงานดีที่สุด ข่าวลือว่าพวกเขารับข้อเสนอจากลีกยุโรปไว้แล้ว กฎข้อห้ามนี้ทำให้นักกีฬาเก่งๆหลายคนหยุดเล่นและสโมสรเองต้องทำการปั้นนักกีฬาหน้าใหม่ขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา แต่ตราบเท่าที่กฎนี้ยังคงอยู่พวกเค้าก็คงต้องผลัดใบกันต่อไปเรื่อยๆ


เรียบเรียงจาก
http://www.volleywood.net/volleyball-related-news/volleyball-news-north-america/cuban-defectors-a-decade-later/
http://www.volleywood.net/volleyball-related-news/volleyball-news-north-america/the-cuban-drama/

นาตาเลีย กอนชาโรว่าโหดจริงหรือแค่หน้า?

แม่นางหงส์เหิน นาตาเลีย กอนชาโรว่านักกีฬาทีมวอลเลย์บอลสาวรัสเซีย ด้วยจุดตบที่สูง น้ำหนักดีความแม่นยำเยี่ยม ใบหน้าก็สวยราวกับนางฟ้า แต่ทำไมชอบทำหน้าบึ้งๆโหดๆเวลาอยู่ในสนามเสมอ

หลังจาก World Grand Prix 2013 ที่กรุงเทพฯ ผ่านไปมีแฟนคลับพูดถึงนอกสนามว่า ตัวจริงนอกสนามของเธอ เป็นคนยิ้มแย้ม คุยง่ายและยินดีถ่ายรูปร่วมกับแฟนคลับชาวไทยหลายต่อหลายคน หลายคนจึงสรุปเอาว่าความจริงแล้วเธอจะดูก้าวร้าวเฉพาะในสนามก็ได้ ถ้าคุณคิดเช่นนั้นละก็ คุุณอาจจะถูกก็ได้

โอลิมปิก 2012 รัสเซียเจอศึกหนักในรอบแข่งคัดออกซึ่งราวกับโชคชะตาเล่นตลกทั้งๆที่ทีมเป็นที่ 1 ของสายตัวเองมาแข่งกับที่ 4 ของอีกสาย แต่กลับกลายเป็นบราซิล แมตช์นั้นจัดเป็นแมตช์ที่ห้ำหั่นกันที่สุดแมตช์หนึ่งของโอลิมปิก 2012 เลยก็ว่าได้ เพราะสองทีมนี้ไม่ถูกกันมาตั้งแต่ชิงแชมป์โลกแล้ว

เดาว่านาตาเลียคงจะแค้นบราซิลฝังกระดูกดำ WGP 2013 ที่จัดที่สนามบราซิล รัสเซียได้โคจรมาพบบราซิลอีก คราวนี้เธอเลยเก็บอาการไม่อยู่ในบางลูก และนิสัยแบบนั้นก็ทำให้เธอได้ใบเหลืองเป็นของแถม

หลังจากแพ้ให้กับบราซิล 5 เซ็ต ตัวเก่งหลายคนเลิกเล่นทีมชาติ ส่วนโค้ชรัสเซียฆ่าตัวตาย เดาว่าคงเกิดการทะเลาะกันครั้งใหญ่ ที่จริงนักกีฬาทั้งสองทีมก็ขึ้นชื่อเรื่องวีนเก่งกันอยู่แล้ว ทั้งวีนใส่ทีมตรงข้ามและวีนใส่กันเองเป็นระยะๆ รวมถึงเธอเองก็เคยมีปากเสียงกับกาโมว่าช่วงที่เล่นลีกรัสเซียด้วยเช่นกัน

http://www.youtube.com/watch?v=QOJdzHc_zrQ

ประวัติ : Nataliya Olegovna Obmochaeva
ส่วนสูง : 196 เซนติเมตร
น้ำหนัก : 74 กิโลกรัม

ข้อมูลจาก
http://www.volleywood.net/volleyball-tournaments/2013-grand-prix/natalya-goncharova-is-still-bitter/